Een kleine ster

Een kleine ster
bezien vanaf beneden
ik wil je laten weten
dat je door je straaltjes
uit te delen
in het donker, onwetend
een lichtend lichtje bent
voor velen!

Een liefdevolle kerst, Stan

Warme groetjes,

P.

Ik wou!

Ik wou!

Ik wou 't zo graag nog één keer zeggen,
zonder denken, zomaar heel spontaan,
zonder ook maar uit te leggen,
zonder op mijn tenen te moeten staan.

Ik zou 't zo graag nog eens heel zachtjes fluisteren ...
tegen de sterren in de donkere nacht,
en hopen dat jij in jouw droom zou luisteren
en met mijn woorden slapen zou, heel zacht!

Kimberly en Kristof,

Heel mooi om te lezen en te bekijken wat jullie voor Stan doen ...

Ik vind het warm en tegelijkertijd raakt het me helemaal!
warme groeten,
A

Dat kleine plekje...

't Is vreemd maar de wereld draait gewoon verder
Ook zonder jou

Ik dacht altijd
Dat alles
Met mij om jou treuren zou

Maar de winter zal gaan, de lente zal komen
De kou trekt weg uit de grond
Het leven gaat door, net als voorheen
Voor alles en iedereen

Alleen dat kleine plekje
Diep in m'n hart
Weet dat het nooit meer hetzelfde zal zijn
Alleen in dat kleine plekje
Voel ik nog steeds de pijn

't Is raar maar de wolken
Leken zo donker
Somber en grauw

Ik geloofde
Dat alles
Grijs blijven zou zonder jou

Maar kijk naar de hemel, geen wolk te bespeuren
De zon betovert m'n tuin
De wereld herleeft net als voorheen
Voor alles en iedereen

Alleen dat kleine plekje
Diep in m'n hart
Weet dat het nooit meer hetzelfde zal zijn
Alleen in dat kleine plekje
Voel ik nog steeds de pijn

Je eigen plekje

Voor Stan van Christine 19/10/2008

Dank u wel voor deze fijne tekst…

11 september 2008

Oh ja, ik kan weer meedoen

Ik kan weer vrolijk zijn

De buitenkant die gaat wel

Van binnen zit de pijn

Oh ja, het gaat weer beter

Kijk hoe ik weer geniet

De buitenkant die wil wel

Van binnen huist verdriet

Oh ja, ik wil wel leven

Ik doe al aardig mee

De buitenkant moet verder

De binnenkant zegt nee

Maar af en toe geniet ik echt

Met hen die naast me staan

Die weten en ook voelen

Dat het echt nooit meer

écht zal gaan...

Dit kaartje vonden we gisteren in de brievenbus,

het beschrijft ons idd perfect,

Bedankt, A!

Kon ik maar...

Jij zo klein en kwetsbaar...

voor mama en papa

Bedankt K!

Voor mama en papa

Bedankt!

Voor Stan...

Voor Stan…

Ze zeggen dat

De tijd alle wonden heelt

Maar waarom voel ik dan

Na al die tijd nog zoveel leed

Ze zeggen

Dat het wel zal wennen

Dat het overgaat

Ze weten niet dat ik nog vaak tegen je praat

Ze zeggen

Dat de zon toch wel weer zal schijnen

Maar niet, dat de pijn nooit zal verdwijnen

Ze zeggen, ze zeggen

Maar ze weten niets

Het doet pijn als je een stukje van jezelf verliest

De herinnering aan jou is fijn

En ook de gedachte

Dat we ooit weer samen zullen zijn…

Bedankt voor deze prachtige tekst!

Van je meme voor jou, Stan

Gedicht uit Bellem

Dagelijks passeer ik volgend gedicht wanneer ik te voet van mijn werk in Bellem van of naar het station wandel.

Toeval?

Tekening van Tijl en Zita

Dankjewel Tijl en Zita voor deze mooie tekeningen!!

Dankjewel voor alle mooie tekeningen voor Stan!

Heel mooi en ontzettend lief!

Dankjewel Janneke, Lore, Stien, Nette en Rieneke!

Tekening van Nette en Rieneke

Tekeningen van Janneke

Tekeningen van Stien en Lore

Moeder voor het leven

De liefde van een moeder

Begint al in haar schoot

’t groeit en wordt stééds dieper

Niet te breken met de dood

Moeder ben je voor het leven

Of je kindje nu leeft of niet

Die band zal nooit verbreken

Zelfs als je ’t kindje niet ziet

Toch zijn de mijlpalen van een moeder

Die wel opgroeiende kinderen heeft

Voor een moeder met lege handen

Dé dagen waar pijn aan kleeft!

Dank u mama voor deze mooie tekst want het zo juist!

Het enige wat je nog voor je kind kan doen

Eens uit moeders schoot geboren,

en opeens ben je jouw kind verloren.

De klok lijkt even stil te staan,

het heden wil niet meer verder gaan.

Leeg in je hoofd en lam in je benen.

in een roes de uitvaart regelen, afscheid nemen.

Het enige wat je nog voor je kind kan doen,

is een lief gebaar of een laatste zoen.

Een overleden kind is te tragisch voor woorden:

Nooit de stem, de lach kunnen horen.

Nooit meer aanraken, alleen een traan

toch blijft je kind als een schaduw bestaan.

Vol liefde en gevoelens in verhalen en gedachten.

Aanwezig in afwezigheid alle dagen alle nachten.

Minder intens worden alleen: de pijn en het verdriet

Het gemis blijft altijd, want je kind vergeet je niet.

(Claudia C.M. Folkerts)

Niemand

Niemand die weten kan

Hoeveel ik van je hou…

Niemand die me troosten kan

In mijn verdriet om jou…

Niemand die begrijpen zal

Hoe vreselijk ik je mis…

Niemand die beseffen zal

Hoe erg die pijn wel is…

Je mama en papa

Geboortekaartje van Stan